Met het wereldwijde synodale proces heeft paus Franciscus een hervorming van de kerk ingezet. Het is een hervorming van de mentaliteit, waarbij iedere gedoopte wordt uitgenodigd om hierin zijn of haar verantwoordelijkheid te nemen. Het gaat erom dat we, bij alles wat we doen in de kerk, gaan luisteren naar elkaar én naar wat de Heilige Geest ons te zeggen heeft. In deze serie artikelen ‘Luisterend op weg’, van de hand van diverse gelovigen, laten we zien hoe dat in het dagelijks leven vorm kan krijgen.
Synodaliteit bij sluiting begraafplaats
Als het aantal leden van een klooster gestaag daalt en er geen uitzicht is op een kentering, moet je het er met elkaar over hebben: hoe ziet ons leven er over 10 jaar uit? Wonen we dan nog hier? Zo ver vooruitkijken is zeker nodig als je een eigen begraafplaats hebt. De grafrust is in Nederland immers 10 jaar. Als je weggaat, wil je je medebroeders niet achterlaten. De realiteit onder ogen zien is moeilijk. Zeker als je ergens lang woont en je er thuis voelt. Als provinciaal bestuur kun je zonder enig overleg de knoop doorhakken. Maar zo gaat geen overste met zijn medebroeders om; als religieuzen vorm je toch een soort van familie.
Huiskapittels 
Kloosterlingen komen regulier samen in zogenoemde huiskapittels. In deze vergaderingen worden praktische zaken en de grotere zaken besproken. Huiskapittels zijn de gelegenheden om bij elkaar te peilen wat er speelt. Gedurende 8 maanden kwamen alle argumenten en emoties op tafel. Goed luisteren naar elkaar, ook buiten de kapittels, in persoonlijke ontmoetingen. De juiste vragen stellen, d.w.z. de vragen die helpen om samen te vinden wat goed is en samen een volgende stap te kunnen zetten. In die verbondenheid groeiden we tot een consensus.
Iedereen voelde zich gehoord
Nadat het provinciale bestuur het besluit had genomen om de begraafplaats te sluiten c.q. er niet meer te begraven, viel er een enorme last van ons allen af. Er was duidelijkheid: dit is het beste. En bovendien: iedereen voelde zich gehoord; de onderlinge banden waren versterkt. Dat dit ook echt goed was, bleek toen we vijf jaar later in goede harmonie als communiteit verhuisden. God-zij-dank. De begraafplaats zelf is toch gebleven, omdat de nieuwe eigenaar deze wil behouden. De stoffelijke resten van de medebroeders kunnen te allen tijde herbegraven worden op onze provinciale begraafplaats. Ook dit voelt voor ons allen goed.
Pater Mark-Robin Hoogland, provinciaal van de Passionisten in Nederland.
Het artikel, de foto van de auteur en het logo zijn vrij te gebruiken voor parochiebladen en andere media.
Tip: Verwijs de lezer onder aan het artikel door naar deze site met de volgende zin: Ga voor meer informatie over het synodaal proces naar www.luisterendopweg.nl
