Met het wereldwijde synodale proces heeft paus Franciscus een hervorming van de kerk ingezet. Het is een hervorming van de mentaliteit, waarbij iedere gedoopte wordt uitgenodigd om hierin zijn of haar verantwoordelijkheid te nemen. Het gaat erom dat we, bij alles wat we doen in de kerk, gaan luisteren naar elkaar én naar wat de Heilige Geest ons te zeggen heeft. In deze serie artikelen ‘Luisterend op weg’, van de hand van diverse gelovigen, laten we zien hoe dat in het dagelijks leven vorm kan krijgen.
“Ik heb het gevoel alsof ik tussen twee werelden leef.” Ik zat tegenover de pastoor van de eerste katholieke parochie waar ik lid van zou worden. “Aan protestanten probeer ik uit te leggen dat het katholieke geloof best meevalt, en aan katholieken dat het protestantse geloof echt niet zo vreemd is.”
Jarenlang ben ik kerkelijk werker geweest in de PKN, terwijl ik tegelijkertijd zuster was bij de rooms-katholieke augustinessen. Ik ben opgegroeid in de Christelijke Gereformeerde en Gereformeerd Vrijgemaakte kerk en kende ook de Evangelische kerk goed. Kortom, ik bewoog me makkelijk over kerkgrenzen heen. Maar zou ik ook ergens thuis kunnen zijn? Ook als ik het niet overal mee eens ben, niet precies in een hokje pas?
De pastoor antwoordde: “Je bent van harte welkom. En protestanten en katholieken, dat zijn niet twee werelden. Het is één wereld. Je mag die achtergrond van harte meenemen.”
“Elk mens krijgt de ruimte om gehoord en gezien te worden”
Thuis komen is ergens mogen zijn zoals je bent. Deze pastoor en vele andere lieve katholieken gaven mij die kans en ruimte. En zo zat ik jaren later, als zuster dominicanes, in een bijzondere Taizéviering: de grote oecumenische viering bij de opening van de Synode in Rome. Vanuit Nijmegen vierde ik mee en had protestanten én katholieken uitgenodigd. Ik verwachtte een kleine groep, maar er stroomden alsmaar meer mensen binnen. Uit allerlei kerken in Nijmegen. Ik zat daar zielsgelukkig. Samen zingend en biddend om het waaien van de Heilige Geest. Samen in één wereld. Ik voelde in de grond van mijn hart: ik ben thuis.
Dit is mijn verhaal. Maar we zijn allemaal rijkgeschakeerde personen met diverse geestelijke ervaringen, denkbeelden en overtuigingen. Het synodale gesprek zorgt ervoor dat elk mens de ruimte krijgt om gehoord en gezien te worden. Alleen door met elkaar in gesprek te gaan en rond dezelfde tafel te zitten, zoals bij de pastoor of de Taizéviering, komen werelden samen en kunnen mensen thuis komen. Thuis bij elkaar, thuis bij God.
Nadia Kroon
Ga voor meer informatie over het synodaal proces naar www.luisterendopweg.nl.
Het artikel, de foto van de auteur en het logo zijn vrij te gebruiken voor parochiebladen en andere media.