De bereidheid tot luisteren naar elkaar is wezenlijk voor het welslagen van het synodaal proces. Daarover bestaat geen misverstand als je de drie kopstukken mag geloven, die onlangs hun gedachten lieten gaan over deze wereldwijde katholieke dialoog. Het bisdom van ‘s-Hertogenbosch onder leiding van bisschop Gerard de Korte trekt hierin samen op met de religieuzen en de katholieke vrouwenbeweging. De bedoeling is om een stimulans te geven, zodat goede en vernieuwende ideeën voor de Kerk van de toekomst ontstaan.
Het is een ambitieus project dat paus Franciscus wereldwijd startte om de Kerk tot een plek te maken waar iedereen zich beter gehoord en meer welkom voelt. Dat het proces lang niet altijd even gladjes zal verlopen daarover bestaan geen illusies. Rond het hoogfeest van Pasen ging niet alleen bisschop Gerard de Korte, maar ook Abt Thijs Ketelaars en Pater Mark-Robin Hoogland in op dit synodaal proces.
Bruggenbouwers
Bisschop Gerard de Korte benadrukte ‘behoefte te hebben aan bruggenbouwers en verbinders’ en hintte daarbij op de ‘polarisatie’ en ‘korte lontjes’. Abt Thijs Ketelaars van de Abdij van Egmond noemde als verbindend element het verlangen van alle gelovigen naar een ‘leven in Gods licht’. Hij vindt dat elke stem van belang is en dat niemand de mond gesnoerd mag worden.
LHBTQIA+
Pater Mark-Robin Hoogland, voorzitter van de Konferentie Nederlandse Religieuzen, benoemt in zijn paasbrief concreet wie zich in de kerk niet gehoord voelen. Hij baseert zich daarbij op de internationale startconferentie in Praag van afgelopen februari die het volgende lijstje opstelde: vrouwen, LHBTQIA+ personen, jongeren, armen, gehandicapten, langdurig zieken, vluchtelingen en andere migranten, gescheidenen, hertrouwden, verslaafden en misbruikslachtoffers.
Ongeloof
Bisschop De Korte, tenslotte, ziet in het synodale proces ook een kans om de missionaire kant van de Kerk te versterken. Daarbij citeert hij de Vlaamse toonaangevende theoloog Rik Torfs. ‘We zijn kwetsbaar geworden,’ aldus De Korte. Van het oppervlakkige geloof van vroeger, naar het ondiepe ongeloof van nu. ‘Geen fel atheïsme, maar vaak oppervlakkig ongeloof. Dat biedt ook kansen voor een missionaire Kerk.’
