Impressie van de synodale wandeling
De synodale meditatieve wandeling van 7 november jl. bracht mij om te beginnen in een mij nog onbekend stukje Utrecht. In het Huis van Dominicus verzamelden zich twaalf personen om tafel. Het was voor het eerst dat ik live bij een bijeenkomst in het kader van het synodale proces was en niet voor de laptop zat en dus de voertaal Nederlands was. De tafelgesprekken waren gedurende het avondmaal decentraal. Toch ving ik een deel op van hetgeen Mgr. Hoogenboom vertelde over het eerste deel van de algemene vergadering van de bisschoppensynode waaraan hij namens de Nederlandse bisschoppenconferentie had deelgenomen. Het had hem verbaasd dat klerikalisme zo’n the-ma zou zijn. Hoewel ik het niet hardop vroeg, kreeg ik toch antwoord op mijn vraag: ‘in hemelsnaam wat is dat en waarom is dat zo erg?’ Namelijk: “Als het je in woord en gedrag niet om Jezus gaat, maar om je eigen grootheid, dan is er sprake van klerikalisme.”
Open naar de wereld
Vervolgens lazen we gezamenlijk om beurten de brief aan het volk van God vanuit de 16de algemene vergadering van de bisschoppensynode en gingen daarna in 3 groepjes uiteen. We kregen ieder de ruimte om tot uitdrukking te brengen wat ons raakte in die test. Helaas kwamen we niet toe aan de tweede ronde, wat treft jou in wat een ander raakt. Ik werd me bewust van het feit dat ik me het gemakkelijkst laat raken door iets wat me niet aanstaat.
We sloten aan bij de vesper die daar in de kerk gewoonlijk gebeden wordt. Binnendoor kwamen we in de kerk naar buitengaand stonden we tegenover een winkelcentrum. Een kerk open naar de wereld. Zo duidelijk had ik dat niet eerder gezien.
Samen op weg
We wandelden 2 aan 2 naar de binnenstad met mogelijke gespreksonderwerpen op een briefje. Mijn gesprekspartner bracht me wel aan het denken hoe vrouwen ook meer zichtbaar zouden kunnen zijn in de liturgie, bv. in de intredeprocessie. En ik zag weer die hele stoet gemijterden in kazuifel de St. Pieter in komen bij de afsluitende viering van die deel van de vergadering. Het zou toch mogelijk moeten zijn om minstens de religieuzen mannen en vrouwen naast elkaar in die processie mee te laten gaan. De wandeling eindigde in de Catharinakathedraal en ik was zeer gelukkig dat de kerk werkelijk te betreden was via de kapel zoals een bordje op de tussendeuren aangeeft. Op de weg naar de bus zong het in mij: Ga met God en hij zal met je zijn, tot wij weer elkaar ontmoeten en in Zijn naam elkaar begroeten, ga met God.
Geraakt worden
Zoals het hoort, werkte de ontmoeting nog even langer door. Tot mijn dagelijkse praktijk hoort een overweging uit het boekje: ZIJ LACHT DAGBOEK, 360 overdenkingen. En ik werd als met een slag getroffen door: “Raak mij hart met wat U raakt”, een gebed gericht tot Jezus n.a.v. Mt 9, 35-38. Als je dat werkelijk bidt, zo denk ik, dan voorkom je klerikalisme èn kun je luisteren naar wat een ander getroffen heeft zonder verdediging zonder weerwoord, laten bezinken en vertrouwen op wat het in je werkt. Net zoals de synode die ook een fase van bezinken is ingegaan.
19 november 2023,
Veronica van Valkenhoef
