Nu de eerste sessie van de synode over synodaliteit achter de rug is, wordt de gehele Kerk weer gevraagd mee te denken over een groot aantal kwesties. Het wordt mij gaandeweg echter steeds duidelijker dat het synodaal proces niet gaat om deze of gene kwestie. Het gaat om echt leren luisteren naar elkaar, over alle meningsverschillen heen, en om samen leren onderscheiden wat de weg is waartoe de Geest ons leidt. We moeten het verlangen om ‘resultaten’ te behalen loslaten. De paradox is dat dat de voorwaarde is om samen verder te komen.
Zonder geduld, veel geduld, gaat het niet. Maar ik ben ervan overtuigd geraakt dat dit synodale pad waarop we gaan, de beste manier is om te werken aan toekomst voor de Kerk. Wat er afgelopen oktober onder de synodedeelnemers is gebeurd, is indrukwekkend. Ondanks alle onderlinge verschillen is er een groot onderling vertrouwen en verbondenheid gegroeid onder de deelnemers. Voor mij een duidelijk teken dat de H. Geest werkzaam is.
Ik hoop dat wij in Nederland ook de bereidheid tonen om met elkaar in gesprek te gaan en blijven. Niet voor onszelf, maar om te doen waartoe wij als Kerk geroepen zijn: teken en instrument te zijn van Gods heil voor allen.
Gerard Moorman
Stafmedewerker KNR
