De synodale gemeenschap is anders dan een piramidale gemeenschap. Wie ergens boven in de piramide zit voelt, luistert en kijkt vanuit een ander perspectief dan wie ergens in de kring zit of staat en waar eenieder belangrijk is. Een synodale gemeenschap verzamelt zich rondom een ovalen tafel waar ieder de eerste is. Ieder is allereerst er voor de ander. De ander met verschillende talenten, verantwoordelijkheden en met verschillende noden. Aan zo een tafel kan wederzijds vertrouwen groeien als ieder er zich veilig voelt. Een piramidale gemeenschap omvormen naar een synodale gemeenschap is een riskante pelgrimage. Aan ieder wordt de vraag gesteld: wie wil je zijn, wat kun je zijn, wat is je dierbaar en wat verwacht je van ons en wat mogen we van jou verwachten. Het is onderweg gaan met vreemden die elkaar willen leren kennen, terwijl men denkt elkaar te kennen, terwijl men meent te weten wat ieders taak en rol is en wat men van ieder mag verwachten. Een pelgrimage begint met een uittocht zonder te weten wat er onderweg kan gebeuren. Het is een tocht door de woestijn. Het is een onzekere tocht die om loslaten vraagt van wat al lang vanzelfsprekend was. De eerwaardes en de hoog eerwaardes worden als zwervers met slijtende schoenen in gescheurde broeken. Straatmensen. Er is geen groei zonder butsen. Er is geen groei zonder schuren. Het gaat langzaam. Voor pioniers die er in geloven gaat het te langzaam. Een geloofsgemeenschap willen worden die de lijdende, de kwetsbare en gekwetste mens wil dienen, en zo Christus, is een weg met vallen en opstaan. Het kan iedereen onzeker maken. Het vraagt o.a. om open luisteren naar de verhalen van hen die zich niet gezien voelen, niet gewaardeerd voelen. De verhalen van hen die zich niet gerespecteerd, behoed en gezien voelden maar weerloos, naakt en uitgekleed. Er is een opnieuw denken nodig over macht die heerst en die dient en goede bedoelingen. Er is meer met elkaar praten dan voor elkaar praten of over elkaar nodig. Het gaat om (kenosis) leeg worden voor elkaar. Het vraagt om stilte temidden van het gebonk en het lawaai die het zuivere geluid van je hart kunnen overstemmen. Het gaat langzaam en is urgent.
Marinus van den Berg
31 mei 2023
